Garabet bir savaşın kanıyla şiddetlenen bir fırtınada, sürekli olarak su alan ülke ekonomisinde; hepimiz başımızı suyun üstünde tutmaya çalışırken alternatif mitoloji üzerine düşünüp paylaşım yapma densizliğinde bulunmuyorum.
Ama günlük hayat sürüyor ve arada sırada Ayvalık Perşembe pazarında gördüklerimi, sahildeki gün batımlarını paylaşıp, kendimce bir günce izi bırakmadan da edemiyorum. Ama onlar da bazen içerikleri, bazen dolaylı fiyatları ve bazen de her yerde bulunmaması gibi haklı nedenlerle TV’deki özendirici pastırma reklamları gibi algılanabiliyor.
Döneme en uygun paylaşım alanı olan ve resmi eğitimini aldığım uçak mühendisliği paylaşımlarını ilgili, ilgisiz on binlerce kişi yaptığı için bana İHA, MIG ve SUV üç harflileri yerine yine marangozluk proceleri kalıyor. Bu proceleri de kimileri “yanan Marmaris ormanlarına bakarak sahil lokantasında yemek yiyenlerin fotoğrafları” gibi algılayabilir ama yapacak bir şey yok: Bana göre güçlü hobiler; pandeminin ilk panik ayları, ekonomik kriz, burnumuzun dibindeki savaş gibi zor dönemlerin bunalımını azaltan ilaçlar. İnanın marangozluk uğraşısı ruhuma ve (ufak tefek yaralanmalar dışında) vücuduma iyi geliyor 😊
Bir kısmını FB üzerinde detaylı olarak paylaştığım marangozluk procelerimin beşincisi olan “Ayakkabı Pufu” na geçen hafta başladım.
- Ofisimizin Masa ve Kesonları (Bitiş – Nisan 2021)
- Çok İşlevli Dolap (Bitiş – Nisan 2021)
- Şaraplıklı Büfe (Kullanımda – Tamamlanma = %80)
- Kuyubaşı Deki (Bitiş – Kasım 2021)
- Ayakkabı Pufu
Bu şak diye yapılan bir başlangıç değildi çünkü bütün hafta her gece uykuya dalmaya çalışırken yaptığım saatler boyu çalışmalar çerçevesinde pufun ilgili kritik kararlarını vermiştim:
Proje Tanım ve Hedefleri
- Adı “Ayakkabı Pufu” olacak – (ayakkabı giyerken üzerine oturulacağı için)
- İşlevine uygun olarak kapının yanındaki dar alana sığacak
- Üstünde konforlu bir minder yer alacak
- İçine ayakkabı ve terlik koyulabilecek
Kazanılacak beceri ve teknolojiler
- Gövde üzerine pastoral oyma işleri
- Oturma platformu deneyimi
Sıra geldi bu paylaşımlarda geleneksel olarak bilgi verecek ukalalık bölümüne:
Öncelikle tanımı ve hedefleri (öncelik sırasıyla) belgelenmemiş her proje batar diyerek söze başlayayım.
1. Proje adı motivasyon, satış, kamuoyu için çok önemlidir – bkz: kötü örnek TOGG (?), iyi örnek: Bayraktar
Aslında bu iki örnek, genç girişimcilerin bu başlığı bizim kuşaklara göre çok daha iyi bildiğinin kanıtı. Ad kadar önemli olmasa da logo da önemli. Bence TOGG logo konusunda da çuvallamış durumda.
“Ayakkabı Pufu” na dönersek gelecekte yapacağım puflar arasında yeterince ayırt edici bir ad. İçine ayakkabı konuluyor olması bu adı güçlendiriyor. Ayrıca “Aypuf” kısaltması kulağa hoş geliyor. Üstelik aypuf.com ve aypuf.com.tr alan adları boş.
2-4) maddelerden; sırasıyla 4. (ayakkabı koymak) ve sonra 3.den (konforlu minder) vaz geçilebilir ama ikinci maddeye aykırı olarak çok büyük bir puf yaparsam pufun hayatı odun sobamızın içinde son bulacaktır. Marangozluktan anlamayanlar için bir örnek vermek gerekirse; gemilere inip kalkabilen, kanatları katlanan bir İHA yaptım deyip, ama donanmanın TCG Anadolu (hafif) uçak gemisinin pisti bizim için biraz kısa, gemiyi azcık büyütebilir misiniz demeye benzeyecektir.
Uçak yada uçak gemisi yerine bu pufu yapıp sevgilimi bir kez daha etkilemeyi başarmak her projemin yazılmamış anayasası. Ama bu projede puf bittikten sonra kazanacağım iki şey daha var:
- Sonraki çalışmalarda kullanacağım ahşap oyma, boyama deneyimi benim için çok değerli olacak. Marangozluğa ek olarak resim, heykel, tahta baskı gibi farklı disiplinlerle ilgili hayaller kurup, planlar yapabileceğim.
- Üzerine oturulan mobilyalar (tabure, sandalye, koltuk, divan vb.) için mukavemet, konfor ve ergonomi gibi başlıkları öğrenmeme yardımcı olacak.
İçtenlikle söyleyebilirim ki proje tanım ve hedeflerinin belirlenmesi çoğu zaman işin ilk çeyreği (%25’i) dir. Ben bunu yaptığım gibi ikinci çeyrek olan mevcut ve gerekecek malzeme, ekipman, beceri envanterinin belirlenip, planlamasına başladım.
Ardından ise her projede yaptığım hataları hızla yapmaya başladım. Üçüncü aşamadaki ön koşul olan tasarımın tamamlanması gerçekleşmeden malzeme tedarikine başladım. Minderin kumaşını satın aldım. Cıvıl cıvıl renkli, dijital baskılı döşemelik kumaşı almadan önce doğal olarak proje sahibi sevgilimin onayını aldım ama 8 cm. kalınlığında 28 densite (yoğunluklu) sünger siparişi vermemi biraz erken buldu.
Sonra bir hata daha yapıp dördüncü ve son aşamaya geçip üretime başladım. Başladım dediğim elimde kalan bir tahtadan kapının yanında pufa atanmış alana uygun bir gövdeyi oluşturacak şekilde dört parça kestim. Kesme işlemi gönyeli döner testereyle yaklaşık beş dakika sürdü. Bunun üç dakikası iş güvenliği uzmanı arkadaşların zorla aldırttığı çelik eldivenleri giyip çıkarmakla geçti 😊
Bu aceleciliğin gerçek nedeni pufu bir an önce bitirmek değil tabii ki. Bu dört parça tahta üzerinde bir an önce oyma derslerine başlamak.
Fakat hemen bütün marangozluk çalışmalarımdaki yüksek hata yüzdemi hatırlayınca tırsarak bu tahtalara kıymamaya karar verdim. Mini bir staj procesi olarak rafta bekleyen masa lambası ayağı adayı odunu alıp keski, çekiç ve el frezesiyle, ağacın akışına uyarak hırpalamaya başladım. Lamba ayağı olacak odun bunca acıya rağmen pes etmediği gibi ben dört saat içinde yorularak işlemin (dersin) bittiğini ilan edip otantik masa lambasını sevgilime takdim ettim.
O da beni takdir ederek lambayı gündelik kullanımına aldı…