Mandalinadan ilham alan bir kişisel blog
Az biraz bilimsel veriyle soslanmış, hafif apokaliptik, çokça narsistik palavradan oluşan bir gelecek öyküsü yazmaya gayret edeceğim. Umarım hiçbir içerikten alınmadan, bazen kıkırdayarak ama her zaman ilgiyle okursunuz – Cem Çelik
2100 yılbaşında Çin’in Heife tokamak tesislerindeki füzyon patlamasından sonra canlılar uzunca bir süredir dünyadan geride kalanlarla yaşamaya, acılarını sarmaya çalışmaktadır. 2123’e gelindiğinde, bir zamanların cenneti Aytopia’da kalmak için direnen Dan ve Rose’la birlikte toplam yediyüziki kişi hayatlarını ucu ucuna sürdürmektedir.
Dan’ın sol kulaklığı Rose ‘un sevinç çığlığıyla çınladı – İlk beyaz saçımı gördüm ! Ben de, onbeşbin yaşını aşmış biri için hiçte fena değil diye seslenip sevincini paylaşmak üzere Rose’un ofis olarak da kullandığı hidroponik sera katımızın yolunu tuttum. Benim saçlarım 1990’larda beyazlamaya başlarken onun ilk beyazı 2123’te, daha doğrusu yeni takvimle NS (Nova Sonrası) 23 yılında çıkmıştı.
___ devamı yazılıyor