Tan anlatımlarına Mucit, kardeşi Macit ve Mucit’in hain eşi Makber ile ilgi tarihi olayları anlatarak devam etmeyi düşünürken bu günün tam da mühendislerin karşılıklı eşek şakaları yapma günü 5 Aralık olduğunu öğrendi. Bir de masallarıyla uyumayı seven en yakınları, okuyucuların onun ve Raz’ın geçmişleriyle ilgili merakları gidermesini beklediğini hatırlatınca anlatı sırasını değiştirerek kendilerinden bahsetti:
Tan ve Raz eski dünyada (önce çekik gözlü, yeni dünyalı bir Türk kavmi, sonra uzun gemili, uzun sarı saçlı Vikingler tarafından keşfedilen ve her seferinde unutulan, yakın zamanda ise yeni dünyanın toy gençleri, tombul gemili, parlak metal giysili Latin’ler tarafından keşfedilip yeni dünya sıfatı ve Amerika adını alan kıtada) dünyaya gelmişler.
Bu kıtanın yaklaşık kuzey 39 derece paralelinde yer alan ve o zamanlar çok soğuk olan bir yöresinde, büyük ve derin bir mağarada yaşadıklarını, çok kalabalık bir kabilede, birbirlerine uzaktan anlamlı bakış ve kirpik kırpışlarıyla bakıştıkları dönemlere kadar hatırlıyorlar. Raz, bu dönemlerini hatırlatması için yaptığı çizimleri olur olmaz ortamlarda gösterip Tan ‘ı utandırmayı çok sever. Bu çizimlerin sonraları Mısır’da değişik şekillerde hayat bulmuş olabileceğini düşünüyor.
Özel hayatların paylaşımı günümüzde sakınca oluşturduğu için es geçiliyor. Onlar (ve bizim için) en önemli olay ise 19. yaşımız diyerek andıkları bir zaman diliminde, uğursuz bir gecede, o zamanlar mağaralarını paylaştıkları ve Cavit diye adlandırdıkları bir yarasa türü tarafından ısırıldıkları. Yaşadıkları on binlerce yıl içinde insanların yaşam beklentisinin 30~35 yıl olduğu hatırlanınca Tan ve Raz aslında en olgun yaşlarındadır. Isırılmalarıyla birlikte bir mucize (Tan’a göre bazen bir felaket) gerçekleşir. Önce Tan’ın zaten seyrek olan sakalları uzamayı bırakır ve benzeri garip biyolojik olayları yaşamaya başlarlar.
Uzun lafın kısası her ikisinin de biyolojik takvimleri (Raz’a göre Tan’ın duygusal ve bilişsel takvimi de) bin yılda bir yıl yaşlanacak şekilde yavaşlamıştır. Önce aileleri, ardından tüm kabile ikisini lanetleyerek boyunlarına bu sonsuz yaşam lanetini hatırlatacak bir takı bağlamalarını zorunlu kılarlar.
Çekilmez hale gelen baskılar sonrasında Tan dostluğunu sürdüren tek arkadaşı olan, Türk asıllı Orhun’dan eskiden yaşadığı ve özlemle Manyolistan diye andığı uzak diyarların yolunu gösteren bir haritayı almayı başarır. Bu arada Raz’la birlikte Cavit sürüsüne kendilerine yaşattıkları bu kabus için yedi cetlerine lanetler okurken sanki onlar da covid, covid diye tıslayıp, tehditkar uçuşlarla lanetleri iade ederler.
Yanına anasının özenle sakladığı tohumlardan bir tutamı, okunu, mızrağı ve (en sevdiği gözdesi demeyi sevdiği) Raz’ı alarak Manyolistan’a doğru yıla çıkar. İkilimizin on binlerce yıl süren göçünün Ayvalık’ta noktalanan aşamasının bazı kesitleri zaten paylaşılmış durumda.
Bu güne özel paylaşılacak detay ise Tan’ın adını aldığı tan vaktine ve genelde gökyüzünü izlemeye olan merakının başına açtıklarıdır. Tan Ayvalık göklerinde tan ve gün batımında sadece güneşi değil martıları da sürekli olarak izlemektedir.
Mucit’le yaptığı uzun sohbetler sonrasında, rüyalarında takıra benzer şekilde dallar ve sepet kullanarak yapılmış, ama martı gibi uçan bir oturağı görmektedir. Cavit’lere bağlı oturakları gördüğü rüyalar da olmakla birlikte onlar çoğu zaman düşüp öldüğü kabuslara dönüşüyordu.
Tan geçen binlerce yıl içinde Raz’ın söylediği gibi bilişsel becerilerinin binde bire düşmesi gibi bir yavaşlama olduğunu kabul etmek zorunda kalır. Leonardo da Vinci, Alphonse Pénaud, Orville Wright gibi yeni nesil mucitler (sonradan öğrendiğine göre kendisiyle aynı tebaadan Hezarfen Çelebi ve Lagari Hasan Çelebi de) yaptıkları iddialı tasarımla ve bazen başarılı, bazen ölümcül ama her aman heyecanlı olan denemelerinden sonra uçan oturağı (ilki hafiften yatarak da olsa) yapmayı başarırlar.
Bu arada Tan ve Raz’ın o dönem yaşadığı Sitanbul’da III. Mustafa isimli macit, mucitlerin önemini fark etmiş ve 1773 yılında Mühendishane-i Bahrî-i Hümâyûn adında bir eğitim kurumu oluşturmuştur. Cavit ısırığıyla kazandığı radar becerisiyle Tan bu kurumun önemi anlamış, yakın izlemeye alarak ve 1977 yılında o zamanlar İTÜ kısaltmasıyla anılan bu kurumun “Tayyare Mühendisliği” bölümüne kaydını yaptırmış. 1982 yılında mühendislerin hala mucit olduğuna, bu kelimelerdeki değişimin sadece zamanın gerekleri dolayısıyla olduğuna inanarak, arılı rozetini takarak mutlu mesut mezun olmuş.
Bu 5 Aralık gününde, mucit olduğuna inanan bütün mühendislerin mühendis günü kutlu olsun.